صائب تبریزی

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد

به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

یکی قلبی بیاراید تو پنداری که زر دارد

تو منشین منتظر بر در که آن خانه دو در دارد

که هر دیگی که می‌جوشد درون چیزی دگر دارد

نه هر چشمی نظر دارد نه هر بحری گهر دارد

میان صخره و خارا اثر دارد اثر دارد

اگر رشته نمی‌گنجد از آن باشد که سر دارد

از این باد و هوا بگذر هوایش شور و شر دارد

حریف همدمی گشتی که آبی بر جگر دارد

که میوه نو دهد دایم درون دل سفر دارد

و در پایان یادی کنم از

 گوته