احساسی ترین از مهدی اخوان ثالث

تقدیم به شما " استادان ارجمندم " که صمیمانه دوستتان دارم:

گرگ هار

گرگ هاري شده ام 
هرزه پوي و دله دو 
شب درين دشت زمستان زده ي بي همه چيز 
مي دوم ، برده ز هر باد گرو 
چشمهايم چو دو كانون شرار 
صف تاريكي شب را شكند 
همه بي رحمي و فرمان فرار 

گرگ هاري شده ام، خون مرا ظلمت زهر 
كرده چون شعله ي چشم تو سياه 
تو چه آسوده و بي باك خزامي به برم 

آه ، مي ترسم ، آه 
آه ، مي ترسم از آن لحظه ي پر لذت و شوق 
كه تو خود را نگري 
مانده نوميد ز هر گونه دفاع 
زير چنگ خشن وحشي و خونخوار مني 

پوپكم ! آهوكم 
چه نشستي غافل 
كز گزندم نرهي، گرچه پرستار مني 
 پس ازين دره ي ژرف 
جاي خميازه ي جاويد شده ي غار سياه 
پشت آن قله ي پوشيده ز برف 
نيست چيزي، خبري 
ور تو را گفتم چيز دگري هست ، نبود 
جز فريب دگري 
من ازين غفلت معصوم تو ، اي شعله ي پاك 
بيشتر سوزم و دندان به جگر مي فشرم 

منشين با من ، با من منشين 
تو چه داني كه چه افسونگر و بي پا و سرم ؟
تو چه داني كه پس هر نگه ساده ي من 
چه جنوني، چه نيازي، چه غمي ست ؟
يا نگاه تو ، كه پر عصمت و ناز 
بر من افتد ، چه عذاب و ستمي ست 
در دم اين نيست ولي 
در دم اين است كه من بي تو دگر 
از جهان دورم و بي خويشتنم 

پوپكم ! آهوكم 
تا جنون فاصله اي نيست از اينجا كه منم 
مگرم سوي تو راهي باشد 
چون فروغ نگهت 
ورنه ديگر به چه كار آيم من 
بي تو ؟ چون مرده ي چشم سيهت 

منشين اما با من ، منشين 
تكيه بر من مكن ، اي پرده ي طناز حرير 
كه شراري شده ام 
پوپكم ! آهوكم 
گرگ هاري شده ام